Çalışıyorum, Ek İş Ne Yapabilirim? Bir Duygusal Yolculuk
Kayseri’nin o serin sabahlarında, bir çaydanlık buğusunun içine dalarak sabahlarıma başlamak ne kadar güzel olsa da, bir yandan da aklımda sürekli bir soru var: Çalışıyorum, ek iş ne yapabilirim? Bu soruya verdiğim cevaplar, her geçen gün değişiyor, ama bir türlü kesin bir şey bulamıyorum. Hâlâ arayış içindeyim, ama belki de en güzel keşifler, kaybolduğumuz yerlerde gerçekleşiyordur, kim bilir?
İlk Adım: Karar Vermek
O gün sabah erkenden kalkıp işe gitmek üzere evden çıkarken, kafamda dönen sorulara anlam veremiyorum. Saatlerce düşünmüştüm: Ek iş yapmalı mıyım? Hangi işi yapmalıyım? Bu tür düşünceler bazen beni gece boyunca uyutmaz, Kayseri’nin o karanlık sokaklarında yürürken, herkesin uykuda olduğu saatlerde içimdekileri sindirmeye çalışırım.
“Belki online bir şeyler yaparım,” diye geçiriyorum aklımdan. Ama ne? Grafik tasarım mı, yazarlık mı, yoksa bir arkadaşımın önerdiği gibi, o kadar severek okuduğum kitapların kısa özetlerini mi yazarım? Her ne olursa olsun, yapmak zorunda olduğum bir şey vardı. Hem iş, hem de yaşam arasında bir denge kurmak… Ama bir yandan da içimden gelen bir ses, “Yine mi? Aynı rutine mi giriyorsun? Neden hep başkalarının önerdiği şeyleri yapıyorsun?” diye soruyor. İşte o an, karar vermek bir türlü kolay olmuyor. Ama her şeye rağmen, ek iş fikri aklımdan silinmiyor. Belki de hayatın bir şansıydı.
Bir Gecenin Hikâyesi
Bir akşam, işten sonra Kayseri’nin o kalabalık caddesinde yürürken telefonuma gelen mesajla irkildim. Eski bir arkadaşım, “Küçük bir iş buldum, hemen sana da anlatırım,” diye yazmış. Heyecanla, “Gerçekten mi? Hangi iş?” diye cevap verdim. O anda kafamda yüzlerce şey dönüyordu. Bir fırsat daha mı? Biraz rahatlar mıyım? Fakat ne olduysa, hemen “Hayır, önce sakin olmalısın” dedim kendi kendime. Yine hayal kırıklığına uğramak istemiyordum.
Ertesi gün öğle tatilinde, bir kafenin köşe masasında buluştuk. Eski dostum, “Bir arkadaşım dijital pazarlama yapıyor, belki onun yanında çalışabilirsin,” dedi. Ama yüzüme o kadar yorgun bir ifade yerleşmişti ki, ona hemen şu cevabı verdim: “Gerçekten mi? Ama ek iş derken, başka şeyler de aklımda vardı.” O an ne düşündüğümü biliyordu. Sonuçta, herkes bana bu tür fırsatlar sunuyor ama işin gerçeği şu ki, ben hala ne yapmak istediğimi tam anlamış değilim. O kadar çok seçenek var ki, hepsi birbiriyle çarpışıyor. Bu kadar karmaşaya alışmak, zaman zaman beni tüketiyor.
Hayal Kırıklıkları ve Umut
Yine de umutluyum. Bu süreç bir yandan beni yıpratıyor, ama aynı zamanda bana çok şey öğretiyor. Kayseri’nin her köşe başında bir şeyler değişiyor. İşe gidiş gelişlerimde, bir yanda ek iş bulmak, diğer yanda işimi daha iyi yapmak için bir şeyler öğrenmek arasında bir denge kurmaya çalışıyorum. Arada bir aklıma eski günler geliyor, işyerindeki monotonluk… Ama bu defa, yalnızca rutinimi kırmak değil, bir şeyler yapmak istiyorum.
Her gün, günün sonunda, yazdığım birkaç satırla, yaptığım küçük bir özetle veya online bir sohbetle kazandığım her küçük deneyim, beni bir adım daha ileriye götürüyor. Bu süreç içinde bazen sinirleniyorum, ama sonunda diyorum ki: “Beni ben yapan, işte bunlar.”
Ek iş yapmayı düşünürken, başta kararsızdım. Ne yazık ki her işin kendine özgü zorlukları var. Bu zorlukları aşarken, bir yandan da içimde bir şeyler değişiyor. Bir an durup düşünüyorsun. “Hayal kırıklığı yaşasam da, hala bu yolculukta ilerliyorum. Belki de işte tam bu yüzden buradayım.” Bu cümleleri kurarken, ek iş fikri her geçen gün biraz daha somutlaşıyor. O yüzden devam ediyorum. Kendime güveniyorum. Belki bu ek iş, küçük bir başlangıçtır, ama belki de bir gün büyük bir anlam taşıyacaktır.
Sonuç: Sadece Bir Adım
Bir gün, Kayseri’nin o güzel karanlık gecelerinde bir kahve içerken, “Çalışıyorum, ek iş ne yapabilirim?” sorusunu sormaktan vazgeçtim. Çünkü artık biliyorum ki, her fırsat bir başlangıçtır. Çoğu zaman sabırlı olmak, kaybolduğumuz yolda yürümek gerekir. Kendime, “Neden olmasın?” diyorum. Sadece bir adım atmak yeterli. Belki de işte o adım, benim için hayatımın değiştiği an olacaktır.
Bir adım attım ve o adım beni burada, bu satırların yazıldığı yere getirdi. Sadece işimi değil, hayatımı da daha anlamlı kılmaya başladım. Bu yazının da, o adımın bir parçası olduğunu düşünüyorum. Kim bilir, belki de bu yazı okuyan birine ilham verir. Ve belki bir gün, “Çalışıyorum, ek iş ne yapabilirim?” diye soran birine, o da kendi yolculuğuna başlar.